"De tekeningen zijn vooral minuscule schetsen, krabbels op de rand van een krant, een briefomslag (...) die allemaal bewijzen welk groot en beeldmysterieus tekentalent de beeldhouwer bezat. Zelfs uit de kleinste krabbel leest men het getormenteerde idioom dat het eigenste kenmerk van Roel D'Haese uitmaakte (...)".

Chris Yperman heeft in deze Kaddisj gepoogd de laatste maanden van het gevecht met de dood, dat ze samen met haar man beleefde en de verwerking van het verdriet om zijn afwezigheid in soms tedere en soms ook in harde zinnen te verwoorden.

"Dit boek is zowel wat de inhoud als de vormgeving betreft een kunstwerk op zich". Ludo Bekkers in de Standaard van 14 mei 1997.